Gierzwaluw volgend jaar in een kast ?

29-05-2009 Gierzwaluw volgend jaar in een kast?

Er werd net gebeld door de coördinator van de vogelwerkgroep IVN Soest. Hij vertelde dat het Wijk Beheer Team wel gierzwaluwkasten bij ons op wil hangen, als wij dat tenminste goed vinden. Of wij dat goed vinden? Ja natuurlijk! Vooral als ze dan ook nog eens voor ons worden opgehangen.

Dat is dan misschien het voordeel van alle aandacht voor de ‘eerste officiële waarneming van gierzwaluwen in ons dorp’. Toch leuk hoe dingen kunnen lopen.

Toen ik vanmorgen de katten naar buiten liet was er gelijk merelalarm. Een mereljong zat op de schutting en onze Babuschka had het al in de gaten en zat klaar om te springen. Gelukkig was ik net iets sneller dan zij en kon haar tegen houden. Pa merel hupte onrustig door de klimop en vertelde zijn kind dat hij mee moest komen. Al snel vloog het jong achter pa aan naar een veiliger plekje. Hopelijk minder makkelijk te bereiken voor katten!

Verder hebben we vanmorgen de klimroos zo goed als mogelijk weer aan de muur bevestigd. Waarschijnlijk is de storm van eerder deze week teveel geweest voor de volle top met knoppen en bloemen. Hij is niet tijdens de storm van de muur gekomen, maar het ijzerdraad waar het rek met de roos mee was bevestigd was gebroken. Door het grote gewicht is alles langzaam naar beneden gekomen. En ook al ben je met z’n drieën, het valt beslist niet mee om zo’n kanjer van een roos weer omhoog te krijgen! Terwijl de roos met twee bezems omhoog werd gehouden stond ik op een trap tussen de stekels. Wat een gehannes om de ijzerdraadjes weer om het rek te bevestigen… Met een soort van rubber draad probeerden we de roos extra tegen de muur aan te krijgen. Uiteindelijk hangt alles tegen de muur, maar dit was een noodoplossing. Hopen dat ie even houdt, de hele zomer bijvoorbeeld, dan kunnen we hem daarna flink snoeien en goed bevestigen. Ondanks het onhandige gewurm tussen de takken en stekels heb ik er maar één grote schram aan over gehouden, dat viel gelukkig mee dus. De rest van de ‘stormschade’ in de tuin hebben we verder ook hersteld.

In de vijver zijn de vissen, kikkers en salamanders aan het genieten van het heerlijke weer, en overal horen en zien we jonge mussen en mezen bedelen om gevoerd te worden, er is genoeg te zien voor ons. Het meeste grut zit goed verstopt in het groen, maar er wordt af en aan gevlogen door ouders.

Onweer

26-05-2009 Onweer

Het was wel voorspeld, maar dit hadden we niet verwacht… Rond 4 uur vannacht werden we wakker van langs trekkend onweer. Het flitste onophoudelijk en de donder liet zich ook goed horen. We zagen de bui in het westen voorbij komen maar even later bleek dat de bui óók recht over ons heen kwam. Door de constante bliksemflitsen was alles helder verlicht en door de donder konden we elkaar niet eens meer verstaan! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n onweersbui heb mee gemaakt, wat een geweld!

Ik kan me wel een bui voor de geest halen waar ik ontzettend van heb genoten, jaren geleden op het strand van Egmond aan Zee. We waren daar op vakantie in een huisje op het strand. Het was een warme zomerdag geweest. Aan het eind van de dag, het werd inmiddels donker, zagen we vanaf zee een front aan komen. De bliksemschichten kwamen steeds dichter bij het vaste land, er stak een wind op en het begon te regenen. Samen met de ‘buurjongen’ stond ik achter de poortdeur, waar een glasplaat in zat. De regen waaide precies over ons heen terwijl we door het glas heen het onweer zagen naderen. Het was geweldig om zo midden in het natuurgeweld te staan zonder er last van te hebben! De donder donderde steeds harder en de bliksemflitsen bereikten het strand.  Indrukwekkend, soms angstaanjagend, maar vooral een ervaring om nooit meer te vergeten! Maar ook een ervaring die je weer eens doet realiseren dat de natuur ongekende krachten heeft.

Terug naar vandaag. Het nieuws stond natuurlijk bol van het onweer, alle schades en files die daardoor waren ontstaan, maar er was nog een nieuwsbericht dat mijn aandacht trok. Het bericht ging over de hagedissen op het militaire terrein de Vlasakkers bij Soesterberg. Er worden daar binnenkort Landelijke Militaire dagen gehouden, maar de (beschermde) hagedis gooide roet in het eten… Omdat zijn habitat verstoord zou worden door alle mensen zou de dag niet door kunnen gaan.

Uit het nieuwsbericht bleek dat ze het probleem hadden opgelost: de hagedissen waren allemaal verplaatst naar en terrein waar geen mensen zouden komen! Je kan me heel veel vertellen, maar niet dat ze alle beestjes gevangen hebben. Als je al hagedissen ziet zijn ze al weg voordat je ze aan hebt kunnen raken, en daarnaast, hoe weten ze dat het alle hagedissen zijn? Al met al een leuk sprookje lijkt mij.

Op zich denk ik dat het geen kwaad kan als er een paar dagen meer mensen lopen dan normaal, de hagedisjes zullen zich even terug trekken, maar als de rust is terug gekeerd nemen ze waarschijnlijk hun vaste stekkie wel weer in. Ik weet het allemaal ook niet precies, maar dit nieuwsbericht lijkt me toch vrij onzinnig en onwaar…Een ieder die hier (andere) ideeën over heeft is hierbij uitgenodigd om te reageren.

Holenbroeders

25-05-2009 Holenbroeders

Holenbroeders, er zijn er nog al wat van, in alle soorten en maten. Datzelfde geldt voor de holen waar ze in broeden, de één nestelt onder een dak, de ander vindt een gat in een boom en weer een ander neemt een vogelhuisje. Maar ook andere holtes worden nogal eens geschikt bevonden, niet elke vogel verkiest een proper nest, zoals blijkt op het terrein waar ik werk. Aan de verschillende panden hangen muurasbakken, ideaal voor de rokende mens die naar buiten is verbannen en niet zijn peuken op de grond wil gooien. Tevens zeer geschikt als broedruimte... De meeste asbakken zijn inmiddels geconfisceerd door meesjes! Als er wordt ontdekt dat er een vogeltje zit te broeden wordt er direct een briefje bij de asbak opghangen met het verzoek er geen peuken in uit te maken (stel je voor, de arme beestjes zouden anders 'in rook op gaan'). De peuken belanden dan dus alsnog op de grond, maar liever dat dan een verbrand gezinnetje! In één van de weinige asbakken die nog niet bezet was zag ik vanmiddag ook een koolmeesje in vliegen, gelijk maar even gemeld. Toch bijzonder dat zelfs peukenbakken een goede nestruimte blijken te zijn! Ik moet er niet aan denken om een paar weken te broeden in een asbak, maar vooruit, ieder zijn meug. En daarnaast, ik ben natuurlijk geen vogetje!

Tuingeluk

24-05-2009 Tuingeluk

Wat een stralende zondag is het vandaag! Al vanaf vanmorgen vroeg schijnt de zon en is de lucht strak blauw. Om 4.00 uur vanmorgen kon ik vanuit bed al genieten van een prachtig zondagochtendconcert, gegeven door alle vogeltjes in en om de tuin. De hele ochtend hoorden we allerlei getjilp en gepruttel van de mussen en mezen in de buurt, het is een drukte van jewelste in de bomen en struiken. Natuurlijk zijn de gierzwaluwen ook in de buurt, al is het alleen maar om alle vogels die te dicht bij hun nest komen te verjagen. Als kleine gevechtsvliegtuigjes naderen ze hun doel op hoge snelheid om er op het laatste moment vlak overheen te vliegen. Het doel, een vogel die zich in het zonnetje relaxed zit te koesteren, is daarna meestal snel verdwenen, zich afvragend, net als de tortelduif van gisteren, wat er toch in hemelsnaam was gebeurd. Of de tortel van gisteren alleen een korte termijn geheugen heeft of gewoon vindt dat hij ook recht heeft om dáár te zitten, geen idee, maar telkens keert hij terug naar het plekje op de nok van het huis. Om daarna meestal weer verjaagd te worden...

Terwijl ik net achter in de tuin stond, te genieten van het geluid van alle bijtjes en hommeltjes die op de bloemen af komen zag ik een merel als een kolibri voor de klimroos hangen. Ze helikopterde hoogstwaarschijnlijk een paar insectjes bij elkaar voor haar jongen.

Ommetje bij Benschop

23-05-2009 Ommetje bij Benschop

Vanmorgen was er een prachtig blauwe lucht, de temperatuur was al zeer aangenaam. Soms gierden de gierzwaluwtjes langs het huis, de mussen tjilpten van af de daken en de bomen. Een tortelduifje nam plaats op de nok van ons dak, vlak bij de ingang van het gierzwaluwnest. Het duurde niet langs voor er 2 gierzwaluwen vlak na elkaar rakelings over de arme tortelduif scheerden. De tortel zat even stompzinnig om zich heen te kijken, probeerde te bedenken wat er net was gebeurd, en vloog toen onzeker weg. Heel bijzonder om te zien, vooral omdat de gierzwaluwtjes ook in stilte aanvielen, terwijl ik zou verwachten dat ze er ook kabaal bij zouden maken. Ik vond het in ieder geval een mooi begin van de dag. En dat begin werd nog mooier toen ik eerst het zeurderige 'tsjiiiieeeep' hoorde en direct daarna een goudvink over zag vliegen, zijn rode borst prachtig verlicht door de zon. Mijn dag kon nu al niet meer stuk! Naast dit vogelgebeuren zagen we ook genoeg waterjuffers bij de vijver, vooral de vuurjuffers en azuurwaterjuffers. Een kikker zat half uit het water, zijn ruggetje lekker in de warme ochtendzon.

Remco had vanmorgen een teek op zijn buik ontdekt, bah! Ik kreeg gelijk overal jeuk... Onder de douche had hij nog een 2e ontdekt, dus ik zei half voor de grap, half serieus, dat ik er dan ook wel eentje moest hebben. Ik dacht "knieholte" en trok mijn rechter broekspijp omhoog. Ja hoor, er zat er nog eentje ook! Gatverde gatver... Alle teken zijn vakkundig verwijderd en de wondjes ontsmet met alcohol. We zullen de plekken zeker nog een paar maanden in de gaten moeten houden op kringen. Een tekenbeet is op zich niet erg, totdat het beestje zijn 'gif' in je spuit. De symptomen daarvan uiten zich als eerste in rode cirkels rond de tekenbeet, en dit kan 2 tot 3 maanden duren voordat deze kringen verschijnen. Het lijkt allemaal onschuldig, maar je kan er toch goed ziek van worden... Blijven opletten dus.

Om iets over twaalven haalden we m'n moeder, Corry, op en reden naar Boerderij de Haan in Benschop, een locatie van Abrona (instelling voor verstandelijk gehandicapten). Er werd hier vandaag een klein marktje gehouden waar we even een kijkje wilden nemen. Daarnaast was er het idee om een stukje in het land achter de boerderij te gaan lopen. Remco en ik hadden hier eerder al eens gelopen tijdens een korte rondwandeling uit een boekje van 'Tureluren en Flierefluiten', en wisten dat er een leuk stukje natuur lag. Het marktje stelde niet veel voor maar het was wel gezellig, er werden ook schapen geschoren. Het bezoekerscentrum van de "Utrechtse Waarden" was open en er liepen mensen in 'middeleeuwse' kleding.

We verruilden onze slippers voor schoenen en doken over het hek het land in. Vanuit de sloten hoorden we kikkers kwaken. De bermen waren begroeid met verschillende soorten (bloeiend) gras, klavertjes, een enkele distel, koekoeksbloemen etc. etc. In de landen om ons heen liepen schapen en lammetjes, op de paden voor ons uit vlogen distelvlinders. We kwamen bij twee metalen hekken waarachter schapen stonden. We konden beide hekken makkelijk openen, de schapen hobbelden snel voor ons weg. We sloegen linksaf, een volgend graspad in. Hier moesten we wel eerst over een metalen hek klimmen, deze konden we niet openen. Maar, zelfs Corry kwam er vloeiend over heen. We kwamen uit bij een plas en een vogelkijkhut (of uitzichtpunt); een metalen wenteltrap met bovenaan een vogelkijkhut. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving.

Het water van de plas was vrij ondiep, ideaal voor vogels om eten te zoeken en te rusten. Naast een aantal zwanen, kuifeenden en wilde eenden zagen we ook 4 lepelaars. Verder nog een aalscholver, nijlganzen, kieviten en misschien een stelletje krakeenden. Nog een enkel steltlopertje en natuurlijk meerkoeten. Veel vogels, maar ook veel planten en insecten. We zagen heel veel waterjuffers en libelles, de meesten te snel om te zien wat voor soort. Ook veel kevertjes (voornamelijk soldaatjes) en galletjes.

We liepen een heel stuk over een smalle kade, aan de randen voornamelijk begroeid met elzen en 'onkruid'. Echt een kade waar je elk moment een ringslang zou kunnen verwachten. Helaas, we zagen geen ringslang... Maar alle vogeltjes en insecten maakten dat meer dan goed! Uiteindelijk kwamen we bij de plek waar we dwars de landen over konden steken, naar het pad terug richting het beginpunt. Heel veel kilometers hadden we niet gemaakt tot nu toe, maar ja, 3 natuurliefhebbers bij elkaar, een gebied waar van alles te zien is... Dat gaat niet zo snel hè?! Ook hier kwam het tempo er niet in, ten eerste omdat we werden afgeleid door tientallen rupsen. Langbehaarde rupsen, waarschijnlijk van de grote beer vlinder. Ze waren echt overal op dit pad, ze kropen snel over, hingen aan planten in de berm of lagen plat op het pad. We moesten echt goed op letten dat we niet op ze gingen staan of dat we met hun lange haren in contact zouden komen (want dat kan jeuken). Ten tweede werden we enorm afgeleid door alle kleine k-vogeltjes in het riet. Ze zingen volop maar laten zich slecht bekijken. En om eerlijk te zeggen, vogels op geluid herkennen is niet ons sterkste punt... Ja, een heleboel weten we wel, maar die rietvogeltjes is echt een ramp. We proberen ze dan ook zoveel mogelijk op foto en video te krijgen zodat we later nog nader onderzoek kunnen doen.

Na alle rupsen en vogeltjes kwamen we uit op een volgende smalle kade. Hier liepen we voornamelijk in de schaduw van de boompjes en gingen we richting de auto. Voor we bij de auto zouden komen hadden we echter nog genoeg te zien... We kwamen weer bij de plas en zagen de 4 lepelaars deze keer vanuit een andere hoek dan aan het begin van de wandeling. Cor was voornamelijk bezig met het fotograferen van insectjes of zo, ze stond namelijk voortdurend in het lange gras met haar fotocamera... Op het laatste stuk richting de boerderij zagen we nog een visdiefje die prachtig boven het water aan het bidden was en er uiteindelijk zelfs met een visje vandoor vloog. Even later zagen we een grote roofvogel in de lucht, hoogstwaarschijnlijk een bruine kiekendief.

Om een uur of vier kwamen we weer terug bij de auto. Hier hebben we snel onze schoenen verwisseld voor onze slippers en hebben bij het theehuis van Abrona wat te drinken en een paar tosties besteld. We kwamen even bij van deze heerlijke wandeling op deze prachtige dag. We hebben meer gezien dan hierboven beschreven, maar we weten helaas niet van alles de naam... Het is in ieder geval een prachtig gebied om te lopen, we hebben een heerlijke middag gehad!

Kort ommetje

21-05-2009 Kort ommetje

Vanmorgen scheen de zon en gierden de gierzwaluwen regelmatig langs het huis. Met z'n vieren achtervolgden ze elkaar in de lucht, prachtig! Vanuit de bomen en struiken in de buurt kwam het getjilp van mussen, een vrolijk geluid.

Bij de vijver vloog een paartje vuurjuffers, en ook twee prachtig blauwe waterjuffers kwamen langs.

 De vuurjuffers zaten 'aan elkaar vast', ze waren aan het paren.

We denken dat het azuurwaterjuffers waren.

We besloten een stukje te gaan lopen bij de Stompert in de hoop er hagedissen tussen de heide te zien, maar de zon was verdwenen en we hoorden zelfs geen geritsel. Wel hoorden en zagen we een heleboel kauwtjes. Ze zaten druk te doen in de bomen en vlogen soms in grote troepen tussen de bomen door. Wat een stel druktemakers zeg! Op het heideveld zagen we dus geen hagedissen maar wel veel rupsjes en kevertjes, ook altijd leuk. Helaas bleken de batterijen van allebei onze fotocamera's leeg te zijn... We liepen terug naar de auto en reden naar huis om batterijen te verwisselen. Tijdens het ommetje hadden we de luchten al geroken: er werd druk gebarbecued rond de parkeerplaats bij de Stompert. Het zag er gezellig uit en het rook erg lekker!

Thuis verwisselden we snel de batterijen en gingen weer op pad, deze keer naar De Zoom. Het was er lekker rustig, en op een langskomende trein en een overkomend zweefvliegtuig na hoorden we alleen maar vogeltjes. Er waren nog wel meer mensen aan het wandelen, maar druk was het niet. Ook hier zagen we geen hagedissen op het heideveldje, en weinig rupsen of andere beestjes. Wel zagen we een paar verschillende urntjes; er waren urntjes aan de heide, gemaakt van zandkorreltjes, en we zagen een urntje van een soort spinrag-achtig draad, boven aan een grasspriet.

We liepen verder en hoorden een raaf roepen. Mooi hoor, een raaf zo vlak bij huis! Wat een apart geluid maakt zo'n vogel toch, en wat zijn ze groot. Uiteindelijk zagen we hem zitten op een elektriciteitsmast. Hij schrok op door een zweefvliegtuig dat aan kwam en vloog al roepend weg. We liepen verder, richting de auto. Meestal lopen we lange afstanden met rugzak, en hebben we er een redelijk tempo in, al is het dan met de nodige stops voor de flora en fauna om ons heen. Nu slenterden we meer, hadden alle tijd op dit korte ommetje. Ook wel eens lekker.

Vanaf een uur of negen ´s avonds konden we weer volop genieten van langsgierende zwaluwen. Daarvoor hadden we ze al hoog in de lucht kunnen bewonderen, maar nu kwamen ze steeds lager langs gevlogen. M´n moeder kwam vanvond gezellig mee eten en kon daarna dus de giertjes bekijken. Bij ons zijn ze beter te bekijken dan bij haar thuis, dus dat was wel leuk. Wederom bleek dat ze erg veel pogingen nodig hadden voor ze de nestruimte in kwamen, zeer vermoeiend voor de vogeltjes, lijkt mij zo. Gelijk maar een mailtje voor advies verstuurd, misschien dat we het ze met een simpele ingreep een stuk makkelijker kunnen maken... Vooralsnog zijn ze weerveilig in hun nest terug gekeerd en is alles goed, maar als ze straks meerdere malen per dag naar binnen moeten vliegen om hun jongen te voeren, kan het toch wel een probleempje worden...

Ook dit verhaal wordt weer vervolgd...

De Gierzwaluwhype

20-05-2009 De Gierzwaluwhype

Nadat we bij het plaatselijke IVN een melding hadden gedaan van 'onze' gierzwaluwen hebben we redelijke belangstelling gekregen. We kregen een zeer enthousiaste reactie van de coördinator van de vogelwerkgroepen, zeker nadat hij het filmpje had bekeken. Er werd gelijk iemand van de gierzwaluwvereniging in De Bilt bij betrokken en de mailtjes gingen over en weer. De één wilde wel advies geven over een nestkast, de ander wilde er wel eentje maken. En ze wilden sowieso komen kijken. De twee 'hof fotografen' werden ook uitgenodigd. De man van de zwaluwwerkgroep meldde zich gisteren ook en stond dezelfde avond al in de steeg naast ons huis. Hij had ook iemand mee genomen en samen stonden ze te kijken naar de gierzwaluwen die langs vlogen. Ook zij hadden nestkasten in de aanbieding.

We zullen wel zien wat er verder nog gaat komen, maar wat een opschudding! Zolang ik weet broeden er gierzwaluwen onder het dak van m'n moeder, ik ben niet anders gewend dan gierzwaluwen rond het huis in deze tijd. En er zijn vast nog meer plaatsen in het dorp waar ze nestelen, nu hebben we de "1e gelocaliseerde gierzwaluwen", over een paar jaar hebben ze vast al meer plaatsen gevonden. Wie weet er nou dat er naar gierzwaluwen wordt gezocht, of naar een ander soort vogel of wat dan ook. Daarnaast zien mensen wel van alles om zich heen, maar weten vaak niet wat ze zien. Van het aantal mensen die weet wat hij ziet is er maar een klein percentage die dat ook invoert op bijvoorbeeld waarneming.nl. Des te meer mensen hun waarnemingen invoeren, des te beter. Zo wordt het lekker overzichtelijk waar bepaalde soorten wel of niet voorkomen en of het bv. wel of geen bedreigde soort is.

Ik dwaal af, het ging om de gierzwaluwtjes. Wat een feest dat ze bij ons onder de pannen zitten, en wat een hoop aandacht. We zullen wel zien wat voor kast of kasten er straks hangen! Voor het zover is zal het echter nog wel even duren, want gedurende de broedtijd gaan we daar natuurlijk helemaal niets doen, het zal wel het najaar worden. En natuurlijk zullen er dan huismussen in komen broeden, maar ook dat is niet erg. Het is zelfs zo dat gierzwaluwen vaak een eerder gebruikte nestruimte innemen, misschien omdat ze weten van de jaren ervoor dat het een goede nestplaats is (er zat namelijk al een vogel te broeden). Daarnaast broeden ze vaak in kolonies, dus het bieden van wat extra nestgelegenheid kan geen kwaad. En er zitten hier ook zat spreeuwen trouwens, het wordt misschien nog een heel gevecht wie er bezit van de kasten gaat nemen. De tijd zal het leren, voorlopig hebben we nog een kale muur. We zijn al blij dat er een nestruimte onder ons dak zit, dat is het belangrijkste.

Buiten zie ik nu weer 3 gierzwaluwen vliegen, een 4e kruist voorlangs. De meeste tijd zien we ze met z'n drietjes achter elkaar 'aan 'gieren', soms vliegt er een 4e bij en een enkele keer zien we 5 giertjes tegelijk. Het is prachtig om ze door de lucht te zien gaan, soms zwevend, dan weer met acrobatische toeren en hoge snelheden door de lucht. Maar, het mooiste blijft toch als ze zo vlak langs het huis scheren, en dan helemaal het moment dat de zwaluw aan het huis gaat hangen om de nestruimte binnen te gaan. Ongelovelijk om met zo'n hoge snelheid op de juiste plek tot stilstand te komen! Het lukt bij 'de onze' dan ook niet in 1 keer, er zijn echt wel een paar pogingen voor nodig, maar het blijft onvoorstelbaar knap.

Zometeen maar weer naar buiten om ze weltrusten te wensen als ze naar binnen vliegen.

Wordt vervolgd...

Gierzwaluw te gast II

17-05-2009 Gierzwaluw te gast

Omdat ik gisteravond rond 20.45 uur een gierzwaluw onder ons dak had zien verdwijnen wilde ik vandaag kijken of ik dit met de videocamera op kon nemen. We waren aan de late kant met eten, maar om 3 minuten voor 9 rende ik met de camera naar buiten. Het was stil in de lucht, geen gierzwaluw te horen of te zien… Omdat het een regenachtige dag was geweest, hadden we de zwaluwtjes sowieso niet echt gezien vandaag. Toen de bewolking en regen later op de dag weg trokken hoorden we soms wat gegier, ze waren in de buurt. Maar nu, klaar voor wat amateur-opnames, waren ze nergens te bekennen. Zo flauw…

Na een klein half uurtje gaf ik het op en ging even naar binnen. Natuurlijk hoorden we buiten gelijk gegier! Ja hoor, er werd langs het huis gegierd. Ik vroeg me af of we dit vorig jaar nou echt niet hadden gehoord of dat we er gewoon niet bij stil hadden gestaan. Dit geluid kan je niet missen en samen met het vlak langs het huis vliegen weet je gewoon dat ze daar ergens moeten nestelen.

Een paar keer scheerde een gierzwaluw rakelings langs het huis, het kon niet lang meer duren voordat ie onder de pannen zou verdwijnen. Toch?! Het duurde weer een tijdje voordat de volgende ‘fly by’ begon. Meerdere malen vloog de zwaluw vlak langs het huis, een aantal keer de muur aantikkend. Het kon nu echt niet lang meer duren, de schemering viel en de vogel wilde naar het nest. We moesten nog even wachten, maar toen kon Remco eindelijk met eigen ogen zien hoe de gierzwaluw zich vast haakte aan het huis en voorzichtig onder de pannen verdween.

Kijk voor het filmpje van het laatste gedeelte (langs vliegen en uiteindelijk naar binnen gaan) op http://www.youtube.com/watch?v=IZ3Guq5thSs

Gierzwaluw te gast I

16-05-2009 Gierzwaluw te gast

Ongeveer 2 jaar geleden zei onze overbuurman dat er zwaluwen onder ons dak vlogen. Dat konden alleen maar gierzwaluwen zijn! Dat zou echt geweldig wezen, gierzwaluwen onder óns dak! Bij mijn moeder zaten al jaren gierzwaluwen, ik was dan ook gewend aan het gegier van de zwaluwen als ze om het huis vlogen, maar het idee dat ze nu ook bij ons zouden zitten...

De gierzwaluw (Apus apus), is een echte vogel van de lucht, zijn hele leven brengt hij vliegend door. Zelfs slapen en paren doen ze in de lucht! Doordat gierzwaluwen hun hele leven vliegend door brengen hebben ze ook heel kleine pootjes, die niet geschikt zijn om op te lopen. Wel kunnen ze zich goed vast haken, wat handig is bij hun nestruimte. Als je een gierzwaluw op de grond vindt dan is dat geen goed teken. Ze kunnen meestal niet meer zelfstandig de lucht in komen en bij een volwassen gierzwaluw betekent het eigenlijk altijd dat deze verzwakt is. Een jonge gierzwaluw kan uit het nest zijn gevallen door voedsegebrek of hitte. Ze zijn maar een maand of drie in Nederland, van eind april tot eind juli, begin augustus. In deze tijd zoeken ze een nestgelegenheid onder daken om vervolgens eitjes te leggen. De vogels komen helemaal vanuit Afrika gevlogen om hun jongen groot te brengen! Doordat nieuwe huizen steeds beter geisoleerd worden zijn er steeds minder ruimtes waarin gierzwaluwen en andere holenbroeders een plekje voor hun nest kunnen vinden. Des te mooier is het dan als ze onder jouw dak een plekje hebben gevonden. Door rond huizen te "gieren" weten ze of bepaalde ruimtes al bezet zijn. Door al dat gegier vallen ze wel op! Gierzwaluwen kunnen enorme afstanden afleggen. Als ze jongen hebben en er zitten weinig insecten in de lucht rondom hun nest dan gaan ze verderop op zoek. Ze kunnen zelfs 'even' naar Parijs vliegen om daar voedsel te halen. De jongen gaan dan in een soort slaap, hun hartslag en ademhaling dalen en ze wachten rustig tot pa en ma weer terug komen. De ouders verzamelen de insectjes tot een prop welke uiteindelijk aan de jongen wordt gevoerd. Knap van de gierzwaluwen is dat ze de insecten met hoge snelheid uit de lucht vangen, en daarbij nooit de fout maken om een insect met een angel te pakken. In mei zijn de gierzwaluwen druk met paren, eitjes leggen en broeden. In juni zijn de eitjes uitgekomen en na een nesttijd van ongeveer 42 dagen vliegen de jongen uit. Het is dan inmiddels eind juli en de lange vlucht naar Afrika staat al voor de deur, welke ook de jonge gierzwaluwtjes in één keer zullen vliegen. Bijzondere vogels!

Terug naar onze tuin. Eerder deze week was het me al opgevallen dat ze aardig rond het huis gierden, een goed teken dus. Maar of ze nu echt onder ons dak zaten? Vandaag kwam gelukkig de bevestiging: met eigen ogen zag ik een gierzwaluw onder onze dakpannen verdwijnen, prachtig! Aan de zijkant van ons huis, zo'n beetje op het oosten, prachtig in de punt van het dak. In ieder geval één nest dus, maar misschien nog wel meer!

We zijn trots dat we deze bijzondere vogels een tijdelijke huisvesting kunnen bieden, en wensen ze al het beste toe!