donderdag 27 augustus 2009

De Vliegenschimmel

27-08-2009 De Vliegenschimmel

Er zijn zoveel soorten beesten en planten op de wereld, van meer dan de helft hebben de meesten van ons vast nog nooit gehoord. Dit geldt waarschijnlijk ook voor alle soorten die in ons eigen kleine kikkerlandje voorkomen. Zo ook voor ons.
De strontvlieg. Ja, daar hebben we allemaal wel eens van gehoord. Het zijn vliegen die op stront afkomen, en er meestal ook niet al te fraai uit zien. Tenminste, als je ze oppervlakkig bekijkt. Want ook strontvliegen zijn soms mooier dan je denkt, als je ze maar in detail ziet.
Maar, hoeveel mensen weten van het bestaan van de Vliegenschimmel (Enthomophtora muscae)? Wij wisten nog van niets, totdat…
 Begin mei jl. kwamen we tijdens een wandeling in Zuid-Holland over een smal dijkje waar talloze vliegen op de bermbloemen en brandnetels zaten. Ze zagen eruit als strontvliegen, weinig interessant dus. Toch? We zagen echter ook vliegen die er wel enigszins op leken maar er toch heel anders uit zagen. Na menig speurtocht op internet hadden we ruim twee maanden later nog niets gevonden welke soort vlieg het zou kunnen zijn. Het werd dus tijd om onze waarneming op het forum van Waarneming.nl te gooien.
We waren erg benieuwd naar eventuele reacties, voornamelijk omdat de door ons gefotografeerde vliegen wel op strontvliegen leken maar een wasachtig omhulsel om hun achterlijf hadden. We hadden ook ‘vliegen’ gezien die vrijwel volledig bedekt waren met het wasachtige goedje en vermoedden dat het een soort van cocon moest zijn, dat we vliegen zagen die uit hun verpopping tevoorschijn kwamen.
Het forum (hadden we dat maar 2 maanden eerder gedaan) gaf ons al snel een antwoord: het waren strontvliegen met een vliegenschimmel. Opeens werd de ‘strontvlieg’ een stuk interessanter! Een schimmel (een soort paddenstoel dus) die op vliegen leeft, nog nooit gezien. Ik weet het één en ander van paddenstoelen, ik weet dat er schimmels zijn die parasiteren op een levend iets, maar deze kende ik nog niet. Had de laatste tijd al wel uitgevonden dat er meerdere soorten schimmels zijn die insecten aantasten, maar had dit nog niet eerder met eigen ogen mogen aanschouwen.
Hoe gaat de Vliegenschimmel (Enthomophtora muscae) te werk?
Een vlieg wordt geïnfecteerd door de spore van een schimmel (een spore is een soort van voortplantingscel). Deze spore vreet zich een weg naar binnen en tast de organen van de vlieg aan. In korte tijd zijn de hersens (hersentjes) zo aangetast dat de vlieg de weg kwijt raakt. Ook alle andere ingewanden worden aangetast. De geïnfecteerde vlieg klimt uiteindelijk naar de top van een bloem, grasspriet of wat dan ook, om zich daar vast te zuigen/klampen om dood te gaan. Op z’n kop. Ook al betreft het een strontvlieg, het klinkt wel treurig.
Op het moment dat de vlieg dood is banen de schimmels zich een weg naar buiten. Dit gebeurt voornamelijk op de zwakste plekken, de dunne plekken, voornamelijk tussen de segmenten van het achterlijf. Er ontstaat een wasachtige laag waar de sporen, de voortplantingscellen, van de schimmel zich bevinden. Nu gedraagt de schimmel zich niet meer als parasiet (levend van andere levende wezens) maar als saprofiet (levend van aas). De sporen verspreiden zich weer naar andere vliegen waar het proces weer opnieuw begint.
Strontvlieg en schimmel, het klinkt niet al te geweldig. Toch zeer bijzonder om te zien hoe mooi een gewone strontvlieg wordt van een schimmel, ook al weet je dat de vlieg het niet gaat overleven. En hoe bijzonder dat zoiets kleins als een schimmel een vlieg kan vellen. Kijk voor 2 foto’s op

Grote spinnende watertor

27-08-2009 De Grote Spinnende Watertor

De Grote Spinnende Watertor (Hydrophilus piceus), wat een prachtige naam! De tor zelf is ook een mooi beest maar de larve… Wat een afzichtelijk gedrocht! Tijdens onze laatste wandeling zijn we er eentje tegen gekomen, hij was bijna angstaanjagend (en zo’n 7 cm groot). We wisten toen nog niet wat het voor beest was maar vonden de lelijkheid er vanaf stralen. Daarnaast had de grote ‘rups’ enorme kaken en een soort van stekels aan de zijkant/onderkant. Omdat het diertje op de weg kroop wilden we hem in de berm zetten zodat ie niet overreden zou worden. We deden dit echter niet met onze handen i.v.m. de kaken maar met een takje. De ‘rups’ begon heftig te kronkelen, met veel kracht. Daardoor werd hij nog griezeliger, brrrr. Maar, leven en laten leven, dit monster dus ook.
Thuis begonnen we aan de zoektocht naar wat voor beest het geweest zou zijn. De groep rupsen (echte rupsen, van vlinders dus) viel af want zulke lelijke, enge rupsen bestaan gewoon niet (?). Maar wat was het dan? Al snel kwamen we uit op de Grote Spinnende Watertor, qua omgeving ook logisch omdat er naast de weg een sloot liep (waar veel schrijvertjes over heen ‘schreven’). Leuk, nu konden we het beestje een naampje geven! Daarna op zoek naar meer informatie over deze kever, want erg interessant door de monsterlijke larve. Via boeken, websites en verschillende fora vergaar je steeds meer weetjes over een soort, erg leuk.
 Hieronder wat ik heb geleerd over de Grote Spinnende Watertor:
 De waterkever spint onder water een waterdicht nestje aan een drijvend blad van een waterplant. Hierin worden de eitjes gelegd. Het spinsel drijft daarna als een bootje op het water, met een adembuis. De larven die uit het spinsel komen zijn echte rovers, moordenaars. Met hun grote kaken kunnen ze hard bijten (ook in de mensenhuid!) en vangen zo hun prooien, die een verteringssap krijgen ingespoten. Levende prooien wel te verstaan, zoals bv. kikkervisjes. Het zijn nog grotere rovers dan de larven van de Geelgerande Waterkever, en dat zijn ook geen lekkertjes.
De larven kunnen ‘in geval van nood’ een bepaalde stof uit hun lichaam spuiten. Ben er nog niet achter of die stof enige schade toe kan brengen of dat het alleen een afschrikmiddel is. De larven kunnen zelfs een gillend geluid maken, het moet niet gekker worden!
Als de larve volgroeid is zoekt deze het vaste land op en kruipt de grond in om te verpoppen.
Gelukkig is de kever zelf een stuk ‘aardiger’ dan de larve! Het is een kever die leeft van kadaver(tje)s en plantaardig materiaal. Normaal gesproken geen levende prooien, hoewel ze hard schijnen te kunnen bijten. Een prachtig zwart glimmende kever, in tegenstelling tot de stoffig donkergrijze, vies geplooide larve). OK, de kever heeft een 2 centimeter lange stekel die tot op het bot in je hand kan doordringen, maar is op zich niet agressief. Je moet hem alleen niet zomaar pakken. De Grote Spinnende Watertor (het blijft een mooie naam) ademt met zijn antennes. Hij neemt onder zijn schild lucht mee onder water, als zuurstof voorraad. 
Daarnaast kwam de kever vroeger algemeen voor maar is, door een gebrek aan schoon, stilstaand water, achteruit gegaan.
Kijk voor de foto’s op: http://maartenvanrossumpad.wandelavonturen.nl/#127.98. Even doorklikken en je ziet de andere foto’s.

Het Edelhert

27-08-2009 Het Edelhert

Tijdens dezelfde wandeling als die van de zwarte specht (zie gisteren) kwamen we door een bos waar edelherten rond liepen. Op de grens van Limburg en Brabant, het Weerterbosch, waren een paar jaar geleden een 15-tal edelherten uitgezet. Intussen waren het er een stuk of 20.
Leuk idee hoor, maar wel jammer dat er daardoor ook allemaal hekken zijn gekomen. De herten mogen niet buiten de hekken en de mensen niet binnen de hekken. Wat een fantastische ‘natuur’… We hadden er allebei een beetje dubbel gevoel over, het leek meer een prestigeproject dan iets dat de natuur echt ten goede zou komen. Misschien dat de edelherten over een paar jaar zonder hekken kunnen leven maar dat is nog niet zeker. Het hangt er o.a. vanaf hoeveel schade ze de landbouw berokkenen en hoe gevaarlijk ze voor het verkeer zijn. En wanneer weet je dat? Tot die tijd, als die al gaat komen, staan er meters en meters hekwerk in het bos. En wat hebben die beesten er aan? Al met al hebben we onze twijfels bij dit project (dus als iemand ons een goede reden kan geven?!)… 
Terwijl we het er al wandelend over hadden kwamen we een gezin op de fiets tegen. Ze keken ergens naar, de vrouw maakte ons erop attent dat er een edelhert vlak achter het hek stond. Hartstikke leuk om te zien, maar… Een grote halsband om, achter een hek, absoluut niet schuw… Hoe natuurlijk is dat? We snappen het wel hoor, wetenschappelijk onderzoek en zo, maar toch. Het edelhert leek meerdere wonden aan de zij te hebben en bleef gewoon grazen terwijl er opeen paar meter afstand meerdere mensen stonden. Ook de man en vrouw vonden het een beetje tegennatuurlijk allemaal. Ze fietsten er wel vaker, en zagen ook wel vaker een edelhert, maar niet eerder zo groot als deze. Ze voedden hun kinderen zoveel mogelijk op met de natuur en deden onderling wedstrijdjes wie het eerst een vogelgeluid wist te benoemen. Zoals de vader zei: “Dat zijn er weer 2 die wat voor de natuur willen doen.” 
Maar goed, het edelhert. Het edelhert tussen hekken. Meningen/reacties zijn welkom, we zijn benieuwd wat een ander hier over denkt! 
Zie onderstaande link voor het filmpje. 

dinsdag 11 augustus 2009

De Zwarte specht

11-08-2009 De Zwarte specht

Afgelopen zaterdag hebben we een stuk gelopen door Limburg en Brabant. Ergens in een bos in Brabant hoorden we een zacht getik. Eerst dachten we aan openspringende dennenappels maar het leek toch iets anders te zijn. Vlak voor een bocht in het bospad zagen we waar het geluid vandaan kwam: een zwarte specht zat rustig een boom van zijn schors te ontdoen. Nou ja, rustig, hij hakte heel wat af! Hij hakte links, hij hakte rechts, de stukken boomschors vlogen in het rond. Voor ons had hij geen oog, waardoor we dus rustig konden genieten van dit mooie tafereel. Met forse kracht hakte hij vakkundig de boomschors van de boomstam af om daaronder insecten te kunnen vinden. Insecten om op te eten. Het was prachtig om te zien hoe de specht zijn kop en snavel bewoog om zo effectief mogelijk naar voedsel te zoeken. Zijn staart werd als extra steun gebruikt, we konden heel goed zien hoe de staart als ‘hefboom’ tegen de boomstam werd gedrukt. 
De zwarte specht is een grote specht, zeker als je hem van zo dichtbij ziet. Hij is echt stukken groteer dan de groene of grote bonte specht, en dat komt niet alleen door de donkere kleur. Het is een prachtige, forse vogel, een genot om van zo dichtbij bezig te kunnen/mogen zien. 
Zie voor de filmpjes: 

zondag 2 augustus 2009

Hiëroglievenlieveheersbeestje

02-08-2009 Hiëroglievenlieveheersbeestje

Sinds begin juli werd opeens het Hiërogliefenlieveheersbeestje op de Stompert bij Soest gezien. Het is een zeldzaam lieveheersbeestje dat leeft van de larven van het heidehaantje. Het Heidehaantje leeft weer van de struikheide die daardoor in plaats van paars bruin verkleurd. Het Heidehaantje heeft dus zijn voor- en nadelen. Helaas bruin gekleurde heidevelden, maar wel kans op Hiërogliefenlieveheersbeestjes. Vorig weekend zagen we de mooie lieveheersbeestjes op een slecht uitziend eikenboompje aan de rand van een heideveld op de Stompert. Het was een beetje toeval: ik wilde een foto maken van een ananasgal die op een eikenblaadje zat toen mijn oog op een klein lieveheersbeestje viel. Voor de verandering eens niet het Zevenstippeliglieveheersbeestje of het Aziatische maar een zeldzame soort, dat was leuk! Ook al waren we niet de eerste die er eentje zagen, we waren er toch blij mee.
Gisteren besloten we nog even een klein rondje over de heide van de Stompert te lopen om te kijken wat we allemaal tegen zouden komen. We zagen genoeg: bons zandoogje, zandhagedis, ree, steenrode heidelibellen, boomblauwtjes, gewone heispanners, kleine vuurvlinder en nog veel meer. En ook deze keer zagen we het hiërogliefenlieveheersbeestje. Deze keer niet op het eikenboompje, maar tot 2x toe op een smal zandpaadje tussen de heide door. Ze vielen amper op, zo klein waren ze.
                      
Echt genieten, zo dicht bij huis zoveel mooie natuur!