De lente komt er aan

03-03-2010 De lente komt er aan

We leven nu pas 3 dagen in maart, maar al die dagen hangt de lente in de lucht. Het zonnetje schijnt regelmatig en de vogels genieten hier overduidelijk van. Ook is sinds 1 maart de site Beleef de Lente van de Vogelbescherming weer on line en kunnen we meegenieten van verschillende soorten vogels die hopelijk een nest gaan bouwen. Ook al hebben we weer een periode met nachtvorst, het is duidelijk dat Lente het gevecht van Winter gaat winnen. Het kan niet lang meer duren, de overwinning is nabij!

Vandaag had ik mijn wekelijkse vrije dag en na een uitstapje ’s ochtends dook ik de tuin in. We maken de tuin nooit ‘winterklaar’ door al het blad en plantenmateriaal te verwijderen. Veel mensen vinden dat je een tuin winterklaar moet maken omdat het er dan netjes uit ziet. Ja, dat klopt… Maar in nette tuintjes hebben beestjes weinig kans. Vogels willen niet scharrelen in een net aangeharkte, kale tuin. Op een kale bodem is weinig te vinden, juist tussen de afgevallen bladeren zitten enorm veel insecten verstopt. En niet alleen de insecten worden door dit dekbedje van blad beschermd tegen de koude winter, ook de planten zelf hebben er baat bij. En in de loop van de herfst en winter verteert een deel van het blad; goede compost voor de tuin. En je hoeft er niets voor te doen, het gebeurt gewoon vanzelf! Het scheelt je een boel tijd en flora en fauna in en om je tuin varen er wel bij. De buren zullen er misschien niet altijd even blij mee zijn, maar zeg nou zelf; al die strakke tuintjes die op elkaar lijken… Zoooo saai! Maar goed, ieder zijn eigen smaak.

In de achtertuin scheen de zon, heerlijk! Zonder jas naar buiten, wat een genot! Ik begon met het verwijderen van de oude bladeren van de iris. Ergens had ik verwacht dat er misschien een salamander onder verstopt zou zitten, maar nee. Wel een klein rupsje (Huismoeder?), lieveheersbeestjes en een micro-vlindertje (een vedermotje). Ik had hem duidelijk gestoord: driftig fladderend met z’n kleine vleugeltjes zocht hij een ander plekje op. Het vlindertje bleef maar niet stil zitten en vloog de tuin uit voor ik hem op de foto had kunnen krijgen. Door al het gefladder had ik ook niet goed naar de vleugeltjes kunnen kijken, het zal dus altijd een raadsel blijven welk vedermotje dit is geweest.

In het rotstuintje hadden een aantal crocusjes, hun koppies alweer boven de grond uitgestoken, om mooi paars en geel te zijn. In een hoekje in de tuin zag ik een toefje scilla’s in bloei en de witte sneeuwklokjes stonden ook te pronken. De knoppen van veel planten en struiken beginnen langzaamaan wat groter te worden. Vogels raken steeds meer in de ban van het vinden van een partner en nestruimte. Het spat er nog niet helemaal vanaf, en ook ruik je die speciale, frisse, lentegeur nog niet, maar je voelt de spanning in de natuur.

In de voortuin (schaduwkant) hangt een nestkastje, ooit door mijn opa gemaakt. Er zit een klein stokje bij het in/uitvlieggat. Helemaal fout als je dat zo hoort, maar bij ons lijken ze het wel prettig te vinden. Het kastje hangt met de zijkant vlak tegen het raam van onze woonkamer aan (ook dat schijnt ze niet te storen) met vlak boven het nestkastje een kleine ‘overstek’ van de 1^e verdieping van het huis. Twee jaar terug heeft er een koolmezenpaartje succesvol in gebroed, vorig jaar is de kast regelmatig bezocht door pimpel- en koolmezen, maar is er niet in gebroed. Afgelopen winter kwamen er regelmatig pimpel- en koolmezen schuilen. Vandaag kwam er een pimpelmees, eerst voorzichtig vanuit het krentje om zich heen kijkend, steeds dichter naar het huisje toe. Hij sprokkelde nog wat moed bij elkaar en ging op het stokje van de nestkast zitten. Keek om zich heen en keek voorzichtig in het huisje. Om zich heen, in het huisje, om zich heen, in het huisje. Het zag er schattig uit, zo’n klein vogeltje op zoek naar een mooi plekje dat zijn toekomstige partner genoeg kan bekoren. Heel eventjes verdween het pimpeltje in het huisje maar vloog al snel weg. Even later kwam er een stoere koolmees naar het huisje toe. Deze was duidelijk meer op zijn gemak dan de pimpelmees. Vanaf het stokje gluurde hij naar binnen en tikte eens wat tegen de rand van de opening. Huisje in, en eruit met een wit ietsje in zijn snavel. Dit tafereel herhaalde zich een paar maal. Waren het vuiltjes die werden verwijderd (uitwerpselen van de mezen die er afgelopen winter af en toe hebben overnacht?) of waren het insectjes? Ik vermoed het eerste. Grappig om te zien was dat de koolmees ook gelijk de pimpelmees weg joeg als ie ook maar in de buurt kwam. Duidelijk een geval van territoriumdrift!

Bij het werk in de voortuin kwam ik een frisgroene rups tegen van de Agaatvlinder, maar ook lieveheersbeestjes, een suffe regenworm en een bruine rups (Huismoeder?). De sneeuwklokjes staan vrolijk te bloeien, verschillende kleuren crocussen en ook de cyclaampjes staan er leuk bij. De knoppen van de kwee staan op springen en het toverhazelaartje dat we vorig jaar van mijn moeder hebben gehad heeft prachtig gele bloempjes. Lang leve het voorjaar!

Vanmiddag zaten er, behalve een groepje huismussen, 4 puttertjes op de vetbollen in de het Malusboompje. Prachtig gekleurde vogeltjes!